Maandag ochtend, 7 uur: Mama, Brent heeft de waterpokken!
Ik onderwerp zijn ruggetje aan een grondige inspectie, hopend dat zijn zus er naast zit. Ik constateer een paar ieniemienie rode vlekjes: jeukt het? Kriebelt het? Heb je nog meer plekjes? “Neuh, valt wel mee…” is het antwoord. Een stiekeme zucht van verlichting gaat door me heen. Gekscherend zeg ik nog; Je hebt vast zandvlooien mee genomen van Schier, dat krijg je van al dat ingraven! Gelukkig, dit kunnen we nu niet gebruiken, mama heeft een knetter drukke week voor de boeg. Na drie dagen relaxen op Schiermonnikoog is het weer tijd voor volop actie! De nieuwe proefdrukken van o.a de posters en klokken zijn klaar en worden donderdag gefotografeerd voor de shop. De supergave Vaderdag sleutelhangers zijn in grote getale besteld dit weekend en er zijn voor de hele week klantafspraken ingepland.
Overvolle agenda
In mijn hoofd en agenda zijn alle dagen van de week vol. Hoe erg ik het ook vind, daar is eerlijk gezegd geen ruimte voor een ziek kind bij. Terwijl ik er naar kijk zie ik steeds meer blaasjes en ronde pukkeltjes ontstaan. Ohjee Brent, je begint aardig op een krentenbol te lijken. Je hebt echt de waterpokken!! Hij is er niet ziek van en wil maar al te graag naar school. ’S Middags hebben ze waterpret op school en dat kan onze bink natuurlijk niet missen. Gewapend met waterpistool springt hij vrolijk op de fiets. Als ik om kwart over drie op het schoolplein sta, zie ik het uit de verte al. Hij is niet oké. Lodderige oogjes, dikke rooie wangen. Geen opgetogen verhalen over de watermiddag… Met betraande ogen kan hij alleen maar zeggen dat hij zo’n jeuk heeft.
SOS bij waterpokken
Een vriendin wiens kinderen net de waterpokken hebben gehad heeft een er wel iets voor. Eerst een zemelen bad en daarna insmeren met verkoelende gel, “gegarandeerde nachtrust” beloofd de fles. OMG dat hebben we geweten! ’s Nachts begint de ellende pas echt goed, koortsig, huilen en een ondraaglijke jeuk verspreidt zich over zijn lichaam. Uit onmacht en niet wetend waar hij het zoeken moet draait hij het hele bed door. Mama, ik wil in jullie bed… Na een uur woelen met zijn drieën besluit Sytze om zijn nachtrust verder voort te zetten op Brent zijn kamer. Na elk uur op de wekker gezien te hebben valt hij tegen vijven uitgeput in slaap.
Zolang alles lekker op de rit is, is ondernemen en het moederschap een prima combinatie. We zijn gezegend met kinderen die godzijdank weinig ziek zijn, in alle opzichten gezond zijn en “lekker” mee kunnen komen. Maar zodra er een bout los raakt in de geoliede machine die “het gezin” heet, dan is mama de sjaak. Niemand houdt rekening met onze agenda, een ziek kind hoort (als het even kan) bij zijn moeder. Dat het niet in je planning past is jammer maar helaas. Probeer dan alle ballen maar eens hoog te houden! Gelukkig zijn wij daar moeders ontzettend goed in. Schakelen op het hoogste niveau noem ik dat: aanpassen, relativeren en vooral zelf blijven ademen.
Tussen het bedden verschonen door verschuif ik een klant afspraak naar de avond. De telefoontjes die ik echt moet plegen doe ik nog net niet op de wc met de deur op slot. Washandjes, stukjes fruit, glaasjes water en een kriebelende hand… En vooral niet van zijn zijde wijken. Alleen het hoognodige kan ik doen:
- Snel de mail checken zodra hij ook maar even in slaap valt op de bank;
- Aan de keuken tafel een paar bestellingen inpakken;
- Als ik snel ben, kan ik ook nog net een paar pakketten naar de post brengen (in het dorp).
Ondernemende ploetermoeder
Echt geloof me, mijn kind verneemt er niets van dat zijn moeder stiekem baalt dat ze maar de helft kan doen van wat ze zou willen. Ik vertroetel iedere waterpok die ik maar kan vinden en sta dag en nacht met koelende washandjes voor hem klaar. Maar inmiddels is het 23.45 uur en mijn pc staat nog steeds aan. “Nog ff wat afmaken” roep ik naar Sytze die al lang en breed naar boven is vertrokken. Ik schenk mezelf een glas witte wijn in en maak mijn werk nog even af, aan het einde van deze lange bijna 24 uur is mijn “to do” lijstje bijna afgestreept.
Met glazige ogen van de slaap tik ik nog een paar mailtjes. Eigenlijk moet ik ook wel lachen om mezelf, wat zullen mijn klanten wel niet denken als ze zien dat de mail om 23.50 uur is verstuurd 😉
Als moeder moet je nou eenmaal ook zonder ziek kind nogal eens wat. Naast je bedrijf runnen moet huishouden, luizenpluizen, naar zwemles met je kroost en er moet natuurlijk gemoederd worden. Natuurlijk is heitie (papa) er ook, maar uit ervaring weet ik dat die zich net iets minder verantwoordelijk voelt voor het huishoud- en opvoedgebeuren. Niet dat hij niet wil, maar ook hij gaat om 7 uur de deur uit en komt tegen de avond weer thuis. Om vervolgens nog tot een uurtje of 22.00 uur door te werken.
Uitgeput na een slapeloze nacht en een lange dag moederen zeg ik tegen mijn hub, als ik dan eindelijk in bed kruip, zullen we morgen een dagje ruilen?