Keep calm…
Niks aan de hand hoor, maar ik zwelg momenteel in zelfmedelijden….
Dag 4 dat ik de sigaretten aan de kant heb gegooid.
Was ik er klaar mee? Nee eigenlijk niet, want ik vind iedere sigaret lekker. Ik weet dat het slecht is, veel geld kost, je stinkt het is niet fijn voor de mensen om je heen. Maar god, wat waren ze lekker, stress? Even op adem komen met een sigaret…. Weekend? Een lekker glas wijn met een sigaret. Feestje? Nog meer wijn en nog veel meer sigaretten….
Een knagend schuldgevoel
En toch voelde ik een knagend schuldgevoel met iedere sigaret die in de brand ging. Tegenover mezelf, maar ook tegenover mijn kinderen, en daarom is het nu klaar. Laatste sigaret gerookt, pakje leeg en klaar. Met een gevoel van: IK KAN DIT ga ik op bed.
Voortvarend van start
Zelfverzekerd begin ik ’s ochtends aan de dag, dit gaat nog goed tot aan de koffiepauze. Daana zakte het “ik kan dit “gevoel al snel weg. Zo’n gewoonte om daarna een peuk te doen, net als na het middag en avondeten en de momentjes tussendoor. Afleiding zoeken, een glas water drinken en een stukje kauwgom. Maar weer snel achter de pc, bah ik heb het koud en kan me niet concentreren. Een humeur om op te schieten.. Zou dit er allemaal bij horen? Ff google’en dan maar.
Hmmm ja ja, allemaal hele herkenbare symptomen… OMG kan dit 6 tot 8 weken aanhouden??!!! Dat trek ik niet… dan kan ik nog beter weer beginnen te roken! Wie houdt wie voor de gek denk ik een minuut later. Dat is dan toch het stemmetje in mij die heel graag wat nicotine binnen wil halen. Es, dit is een mental mindfuck, je bent sterker dan dit. Jij kan het, jij bent het waard. Maar alles echt alles in mij schreeuwt om een shot! Als een junk voel ik in jaszakken naar vergeten pakjes sigaretten, keer ik de auto binnenste buiten en ben zelfs in staat om een uitgedrukte sigaret uit de bloempot te halen. Oke, dit slaat nergens op, glas water dan maar en rustig worden. Vanaf nu wordt het alleen maar beter… dit was de ergste aanval die je kan krijgen en die heb je nu gehad.
Ik ben niet te genieten, zeg maar niet te hanteren
‘S avonds spring ik bijna uit mijn vel als er tijdens het avondeten iemand vraagt om een pot appelmoes die er niet is. Maak even een drama om een pot appelmoes zou je denken. Zwijgend wordt ik door 3 man sterk aangekeken of ik wel helemaal goed ben? Nee, mama is niet oke, mama heeft het zwaar. Heeeeuuull zwaar…..
ik heb het zichtbaar moeilijk… of stel ik me een beetje aan 😉
Donderdagavond is onze vaste toneelavond, na de repetitie is het altijd beregezellig tijdens de nazit. Nooit voor twaalven thuis, maar nu was ik vrij snel vertrokken. Het is toch anders zonder sigaret, en het is ook wel een beetje de kat op het spek binden als ze om je heen onder het mom van ff bijpraten een peukje gaan doen.
Gekke toneelavondjes 😉
En nu, terwijl ik dit typ, zou ik echt een moord begaan voor ook al is het maar 1 trekje…. 1 trekje, diep inhaleren, even vast houden en langzaam uit blazen. Het liefst met mijn ogen dicht om het gevoel zo lang mogelijk bij me te houden.
Het zit nog diep, maar ik ben van plan om het vol te houden. Ik zal hier en daar wel wat steun kunnen gebruiken. Ook al is het maar een bemoedigend woordje of knikje van herkenning van een ex-roker. Zo van, ik ken je gevoel, maar je komt er door! ECHT WAAR!! Ondertussen kijk ik nog wat slechte youtube filmpjes over rokerslongen, astmapatiënten en geamputeerde ledematen.
met 7000 volgers op onze kanalen heb ik wel een reële stok achter de deur. We gaan ervoor, op naar een healty lifestyle. Al zakt me de moed me op dit moment in de schoenen. Daarom zing ik maar even heel hard mee met Brigitte Kaandorp, een beetje zelfspot helpt vaak; Ik heb eeen heeeeel verschrikkelijk zwaar leven…..
Fijn weekend!
X Esther