Let op website is onder constructie! Het is momenteel niet mogelijk om een bestelling te plaatsen.  Er volgt snel een UPDATE

 

Als kind werd ik niet voor niks Ekster of Ekstertje genoemd

Zolang het maar schittert en glimt is het altijd goed. Al vroeg begon ik met een verzameling lege  parfumflesjes, schelpjes, glinsterstenen en porseleinen beeldjes. Mijn mooiste was een poesje in een mandje bedekt met donsveertjes.

Iets later, als puber sloeg mijn verzameldwang over naar het veranderen van mijn slaapkamer en mijn uiterlijk. In beiden was mijn natuur redelijk onstuimig.  Zo besloot ik om mijn kamer zuurstok roze te sauzen. Met een wand paars en de ander lichtroze. Een roze dekbed met veel kussens maakten het plaatje compleet.

Een roze tompouche kamer!

Oh Yes! Mijn kamer was veranderd in een tompouche.  Tevreden bekeek ik het resultaat, ja met een kloddertje roze hier en daar was Ekster tevreden. Met de hitzone top 50 in de cd speler en stiekem een sigaretje rokend uit het raam, is dit een van mijn jeugd herinneringen.  De stijl was op dat moment hippie-chique, broeken knipten we aan de buitenkant in en werd nog een extra stuk stof tussen gezet. Zo had je megaaa wijde pijpen. Vooral in de kleding ook veel roze en heftige kleuren. Piercings in je neus en navel was echt het stoerste wat je toen kon hebben.. helaas voor mij was beiden uit den boze 😉 Een heftig puberaal verzet volgde…

Van sloddervos naar Pro opruimer

Zo’n puber kamer moest vooral niet netjes zijn,  hoe slecht ik nu tegen rommel kan, zo goed was ik er toen in.  Mijn kamertje was niet groot, nog geen 4 bij 3 meter, met een bed en een bureau al aardig gevuld. Posters van paarden werden ingeruild voor posters van Patrick Kluivert en Robbie Williams. Aan de wand naast mijn bed hing een fotocollage met uitgaansposters van Pruim Zevenhuizen. Onze vaste discotheek op de zaterdagavond. ’S Nachts werden er foto’s gemaakt en dan kon je niet wachten totdat ze zondag online gingen. Internet ging toen nog met een inbelverbinding en zo was de lijn dan uren lang bezet.

Iets later moesten Patrick Kluivert en Robbie Williams plaats maken voor een “ chill room”, dit maal met een oosters tintje. Donkerbuin, beige, veel wierook en Chinese tekens aan de wand.  Je moest vooral chill zijn in die tijd en je nergens druk om maken… De stijl? Je had de alto’s en de gabbers. Ik was van beide net niks.

Moah, al snel kwam ik erachter dat deze sfeer niet echt goed bij mij paste, ik werd er in plaats van zen alleen maar ongedurig van. Hetzelfde euvel had ik ook met mijn kapsels. Van kort naar lang en van zwart tot platina blond. Af en toe mislukt oranje en zelfs een poedelpermanentje 😉  De stijl was in die tijd een beetje urban en alles mag. En dat was nou net mijn stijl!! Een colbertje op een stoere broek,  pareltjes maar ook dreadlocks.

Vanaf een jaar of 17 draag ik een bril gecombineerd met contact lenzen.  Mijn mooiste bril was roze…. Steevast kreeg je dan de vraag of ik alles door een roze bril zag.

Uiteraard, hele leven zag ik door een roze bril! Helaas is die bril waarschijnlijk aangespoeld in Engeland na een nachtelijk avontuur op Schiermonnikoog.