Let op website is onder constructie! Het is momenteel niet mogelijk om een bestelling te plaatsen.  Er volgt snel een UPDATE

 

Een les in veehandel

Vroeger als meisje ging ik met mijn vader mee naar de veemarkt in Leeuwarden. Veel koeien aan lange rijen dik in het stro. Handelaren met een sigaar op de lip, alpino pet op en een lange blauwe stofjas aan.

Ik dacht altijd dat de veehandelaren ruzie met elkaar aan het maken waren omdat het er zo heftig aan toe ging. Ze sloegen elkaar in de handen met het afdingen en liepen dan verhit bij elkaar vandaan. Om vervolgens uurtje later weer gezellig met elkaar koffie te drinken in de kantine. 

Ruzie of toneelspel?

Waarom maken ze altijd ruzie heit? ( papa in het fries)  Ze maken geen ruzie, dat is allemaal toneelspel. De verkoper wil de beste prijs voor zijn koe, en de koper probeert minder te bieden. De verkoper zet expres hoger in, en samen komen ze door het “handje klappen” tot de juiste prijs.  Maar hoe weet je nou wat de koe waard is? En waarom de ene kost de ene koe meer dan de andere?

Tja, dat is ons werk, wij taxeren een koe door te kijken naar de conditie en het exterieur. We schatten de koe in op waarde en gaan dan handelen. De een probeert de andere te overbluffen door met grootse gebaren te imponeren. Daarom lijkt het soms op ruzie, maar dat is het natuurlijk niet. Als we het dan eens zijn over de prijs dan slaan we “geluk” en is de koop bezegeld.

Zal het dan toch?

Als dochters uit een veehandelaars familie lag het niet echt in de lijn dat wij als meisjes (gezin met 3 dochters) ook de handel in gingen. Althans niet in de koeienhandel. We wilden later ook vooral geen boer als vriend riepen we alle drie stellig. Die zijn alleen maar aan het werk en altijd weg. Met een opa, een oom, neven en een vader in de handel  kun je wel raden wat er bij ons aan de koffietafel besproken. Het ging altijd om handel, of het nou koeien, paarden of schapen waren. Stapels met geld werden er geteld, en wij mochten het natellen. In die tijd ging alle handel nog contant, nu gelukkig voor ieders veiligheid via de bank.

En zodoende hebben we er toch iets van mee gepakt, want we zijn uiteindelijk alle drie voor ons zelf begonnen. Eerst ervaring op doen bij een baas, en daarna je eigen boontjes doppen.

Mijn jongste zus, werkt nog deeltijd voor een zorg organisatie maar runt daarnaast met haar partner een exportbedrijf in schapen.  Mijn middelste zus was altijd al gek van paarden en had van ons drieën ook het meeste talent. Zij heeft samen met haar partner een handelsstal in paarden.  En ik als oudste? Ik werk ook met beesten, maar dan van hout!

De handelsgeest waarvan wij nooit hadden gedacht dat het zou vererven, blijkt er dan toch in te zitten.  Weliswaar ieder op onze eigen manier en in ons eigen vakgebied. Ohja, we zijn ook alle drie nog tegen een een jongen aan gelopen met een agrarische achtergrond!

 

Fijn weekend

X Esther