14 december,
De hele dag heb ik al een gespannen gevoel, het kan bijna niet anders dan dat de maatregelen worden aangescherpt. De besmettingen blijven al dagen schrikbarend stijgen. Dit kan zo niet langer, dat voelt iedereen wel aankomen. Rond een uur of een komt er een extra nieuwsuitzending waarin de nieuwe beperkingen worden opgelegd. Scholen weer dicht, en nu ook de winkels. Hoe komt het met de zorg, onze dagbesteding? Ik zoek me suf, maar kan er nog niets over vinden.
Of je het er nu wel of niet mee eens bent, je hebt er mee te dealen. De verdeeldheid is enorm, kijk op social media en iedereen roept wel wat. Ik voel me lamgeslagen, en er komt me weinig meer uit handen. Er moet weer een strijdplan komen, het zoveelste, want al maanden bedenken we strijdplannen. De trukendoos kan nog niet leeg zijn, het mag niet! We moeten weer de schouders er extra onderzetten en de flexibiliteit van onze collega’s aanspreken. De kerstdagen staan voor de deur, de post heeft al enorme vertragingen en als klap op de vuurpijl wachten we op een onderdeel van een van onze machines die nu noodgedwongen stil staat.
Sytze komt vloekend het kantoor binnen, wat een klote zooi weer…. Ondertussen is een van onze deelnemers van de dagbesteding van slag, en ook collega’s komen met vragen in de trant van “ hoe zit het met ons?“ moeten we weer thuis gaan werken?
Ik ben geen helderziende, ik weet het ook nog niet. Eerst maar rustig afwachten wat er nog meer naar buiten komt in de loop van de dag. De appjes stromen binnen, mam de school gaat dicht! We krijgen weer online les. Hoe zit het eigenlijk met de studenten die bij ons stage lopen? Wat zeggen de MBO’s en HBO’s? En al die winkels die hele kerstcollecties niet kwijt kunnen, al die kledingzaken… tuincentra’s met honderden kerstbomen… Het is bijna niet te overzien, weer een veeg uit de pan voor de middenstand. Wanhopige berichten zie ik voorbij komen, maar ook ondernemers die meteen weer ludieke acties bedenken. Ik vind het knap en bewonderingswaardig. Ikzelf ben nog niet zover, ik moet het eerst laten bezinken.
Ik merk dat de rek er wel een beetje uit is, het is het einde van het jaar, en de afgelopen maanden waren al hectisch genoeg. Eerst maar een kop koffie, en de gedachten stroom komt weer op gang. Wat kunnen we bedenken? Ik begin maar met een blanco vel papier en begin te schrijven. Hoe kunnen we ervoor zorgen dat we onze doelgroepen ook in deze periode aan ons blijven verbinden.
Eenmaal thuis gekomen hebben we met weinig smaak het avondeten naar binnen gewerkt, wachtend op de persconferentie. Ik heb me blauw geërgerd aan het gefluit en gejoel op de achtergrond. Ik vind het asociaal, wat je standpunt ook is, dit doe je niet. Er zijn andere manieren om je stem te laten horen.
Ondertussen komt Brent thuis van voorlopig zijn laatste voetbaltraining, hij is vooral sneu dat het kerstdiner niet doorgaat. Ik had me er zo op verheugd mam! En het haventje gaat dat ook weer dicht? (jongerenhonk) Ja schat, alles gaat voorlopig weer op slot… We mogen ook helemaal niks meer! Geen vuurwerk, geen kerstdiner op school en ook al niet samen kerstvieren. Ik weet het schat, het is ook niet leuk. Ik heb te doen met de jeugd, ze leveren al zoveel in. Elise is vooral bezorgd of de Welkoop nog wel open blijft? Want waar halen we anders paardenbrokken en zaagsel? Iedereen in ons gezin heeft zo zijn eigen bezorgdheden.
Ik zet een pot thee en sla de laptop open, in onze appgroep van Fabryk stromen de berichten binnen. In ons marketinggroepje komen de ideeën op gang. Ik ben trots op mijn meiden, ook ’s avonds zetten ze zich nog in om met elkaar te brainstormen. Ik voel me hierdoor gesterkt en kom zelf ook weer op dreef. Kom op Es, je hebt vaker voor hete vuren gestaan, ook dit keer gaan we het weer fixen met elkaar. De eerste lijnen zetten we uiteen en things to do worden geschreven.
Morgenochtend komen we samen voor de bespreking van het strijdplan 2.0. Want geen workshops en geen winkels die bestellen vraagt weer om een hoop creatieve ideeën en flexibiliteit uit ons team. Ik hou vertrouwen, vertrouwen in een goede afloop van het virus en vertrouwen in een mooie toekomst van Fabryk Design en FBRK-Werkt.
Want het enige wat je kunt veranderen aan deze situatie is hoe je er zelf mee omgaat. Vertel eens, hoe gaan jullie om met deze ingrijpende maatregelen?
Ik ben benieuwd naar jullie ervaringen,
Wordt vervolgd,
Liefs Esther