Goed, ik hou dus van schrijven, en als ik de flow te pakken heb dan kan ik zo een paar blogs op een dag eruit rammen.
Over de meest uiteenlopende onderwerpen ventileer ik graag mijn mening.
- over het werk,
- ondernemen,
- actuele zaken
- en over mijn persoonlijke leven.
De flow van heerlijk kunnen schrijven houdt soms een paar dagen aan. Maar het kan ook voorkomen dat het weken duurt voordat de inspiratie weer opduikt. Dus als hij er is, dan moet ik er ook bij zijn ook! Meestal komt ‘ie op de meest gekke momenten en tijdstippen. Zoals nu… vrijdagnacht 00.56 uur. Eigenlijk een tijd om te slapen, of om met vrienden in de kroeg te zitten.
Stamppot, gamba’s, pompoensoep, quiche en koekjes.
Een tweede punt die mij echt typeert is altijd denken aan eten. Ik vraag geregeld aan collega’s rond een uur of vier ‘s middags, wat gaan jullie eten? Meestal is het bij ons door de week niet heel culinair, want tja… snel snel en druk druk. Maar als ik er mijn best voor doe dan kan ik stiekem best goed koken. Een lekker stukje vlees of vis, een moeilijk gerecht, of juist heel simpel maar zo lekker door de mooie smaken. Je mag me dan ook wakker maken voor (goed) eten. Mijn lievelingsgerecht? Lastig! Ik kan niet kiezen! In een restaurant kies ik meestal voor een vlees of vis (gamba’s!!!) gerecht. Maar we eten ook regelmatig vegetarisch. Thuis vind ik ovenschotels altijd heerlijk (en makkelijk), en in de winter stampotjes. Maar ook pompoensoep, of een lekkere quiche met diverse vullingen. Of een stoofschotel met veel groentes en couscous. De meeste internationale keukens kan ik wel waarderen, en ik probeer graag iets voor mij onbekends uit. Mijn dochter is meer van het bakken, taarten, koekjes en cakes. Samen kunnen we uren het internet afspeuren naar heerlijke recepten als ik het alleen al lees en zie dan proef ik het ook bijna. Zie je! Mijn gedachtes slaan op hol bij alleen al het denken aan eten! Ik wordt er gewoon heel blij van! Net als mijn zoon trouwens, die vraagt ’s ochtends na het ontbijt al wat we ’s avonds gaan eten.
Sporten? Wat is dat?
Gek op eten, en niet sportief. Dat is natuurlijk niet de ideale combinatie. Maar eerlijk is eerlijk, ik ben gewoon niet heel sportief. Ik moet van mezelf, maar liever niet zeg maar. Ik begin heel enthousiast en vind het dan oprecht geweldig! Maar na drie keer begint het ook wel weer eentonig en saai te worden en dan moet ik mijn motivatie echt van heeeel ver halen. Meestal zo ver, dat ik hem echt niet kan vinden ? Maar nu hebben we mountainbiken uitgevonden! En dan doen we met het hele gezin. Twee vliegen in een klap! En actief in beweging en met je gezin iets ondernemen. Als ik dan geen zin heb dan voel ik wel de sociale druk om toch mee te gaan. En eenmaal op de fiets, is het best lekker om met je koppie in de wind actief bezig te zijn. De beloning die ik mezelf in het vooruitzicht stel is ook wel een trigger, een lekkere kop cappuccino bij een lunchroom onderweg!
Ik wil altijd alles weten.
Hoe zit iets in elkaar, hoe is iets gemaakt, waaruit is het ontstaan, wat voor materiaal is het, welke machine heb je daar voor nodig, wat kun je ermee… Noodzakelijk voor mijn beroep natuurlijk, maar soms ook dodelijk vermoeiend. Zo heb ik mijn hele vrijdagavond gespendeerd aan het zoeken naar materialen die we kunnen gebruiken voor onze producten. En als je dan van website naar website gaat kom je steeds weer iets nieuws tegen waarvan je het bestaan nog niet wist… Vervolgens zit ik tot diep in de nacht YouTube filmpjes te kijken hoe je de producten of halffabricaten kunt verwerken tot product. Ik ben natuurlijk niet opgeleid tot meubelmaker of ontwerper dus op deze manier vergaar ik door mijn nieuwsgierigheid ook veel kennis. Maar soms… word ik heel heel moe van mezelf ? En als ik dan eindelijk slaap, kan ik ‘s nachts wakker worden en mezelf afvragen of pinguïns ook knieën hebben.
De laatste voor vandaag, fantaseren!
Ik kan heeeel ver weg zijn met mijn gedachten! Brent (jongste zoon) zegt dan wel eens; Mama kijk me niet zo aan met die enge ogen. Ik ben dan zo diep in gedachten verzonken dat ik helemaal niet meer in de gaten heb hoe of waar ik ben. De gedachten kunnen overal over gaan, over wat ik die dag beleefd heb, gesprekken met klanten of collega’s. Nieuwe ontwerpen en hoe ik die wil vormgeven, ga zo maar door. Soms zie of maak ik iets kleins mee en dan heb ik er in mijn hoofd al een heel businessmodel op los gelaten. Dat fantaseren heeft er altijd al wel ingezeten en uitte zich meestal in creativiteit. Tekenen, toneelspelen, boeken verslinden en veel gevoel voor drama in de pubertijd ? Nu benut ik dit om me goed te kunnen focussen, ik sluit me dan gemakkelijk af voor mijn omgeving en zit lekker in mijn eigen bubbel. Niet voor niks heb ik mijn eigen kantoor, ik ben namelijk heel snel afgeleid door mijn omgeving. De radio, papier wat knispert, vingers op het toetsenbord, ik kan er slecht tegen. Meestal begin ik mijn kantoor dag wel bij mijn collega’s om zaken door te spreken, maar al snel vertrek ik daarna naar mijn eigen hok ? De deur staat trouwens altijd open hoor, dus ze mogen me altijd storen.
Nu de noodzaak om deze blog te schrijven ook weer wat is afgezwakt kan ik eindelijk gaan slapen.
Slapen doe ik graag, maar de slaap vatten is een tweede. Ik ben namelijk ook een echte nachtbraker. Wat ik allemaal doe tijdens deze nachtelijke ik-ben-zo-moe-maar-kan-niet-slapen-sessies vertel ik de volgende keer in het tweede deel van 10 dingen die je altijd al wilde weten.
Lees ook: VT wonen design beurs
De week van Fabryk
